From West to East!

Beste mensen,

Het is alweer te lang geleden dat ik wat van me heb laten horen. Sinds Perth heb ik inmiddels 8000 kilometer gereisd, en er is ontzettend veel gebeurd in de tussentijd! Dus... sit back, relax en geniet van het bericht!

Om herhaling te voorkomen zal ik kort terugblikken op de tour langs de westkust. Want zoals jullie weten is er een goede, uitgebreide versie terug te vinden op michielenjeroen.waarbenjij.nu. The Pinnacles Dessert, Natures Window, de dolfijnen in Monkey Mia en Karijini NP waren allemaal even prachtig. Maar al deze schitterende plaatsen konden niet tippen aan het snorkelen met de walvishaaien (Coral Bay) en het snorkelen in Turquoise Bay (dichtbij Exmouth). Het was in 1 woord fantastisch om naast een 9 meter lange walvishaai te zwemmen! Na een paar snorkels voelde ik me helaas een beetje zeeziek worden, en was ik eigenlijk niet meer van plan om het water in te gaan. Totdat ze riepen dat er 2 walvishaaien samen aan het zwemmen waren. Deze kans kon ik natuurlijk niet laten lopen, dus als de sodemieter mijn snorkelgear weer aangetrokken en het water in. Resultaat: 'slechts' 1 walvishaai (de ander was al ondergedoken) en 2x zo beroerd. Zodat ik me net als Michiel definitief in de ziekenboeg kon gaan melden.

Het snorkelen in Turquoise Bay was al net zo'n fantastische ervaring. Het was supergaaf om in het Ningaloo Reef tussen al die duizenden vissen rond te snorkelen. Daar komt nog bij dat ik de nodige schildpadden en reefhaaien heb gezien! De eerste keer dat ik een reefhaai zag schrok ik een beetje. In de eerste plaats omdat ik hem daar in het reef niet had verwacht, en in de tweede plaats omdat ik niet wist of hij gevaarlijk was. Gelukkig hoorde ik kort daarna dat reefhaaien niet gevaarlijk zijn, omdat er meer dan genoeg vis in het reef zit. Desondanks scheet ik later nog een keer alle kleuren van de regenboog toen er eentje recht op me af kwam zwemmen. Gelukkig was hij net zo bang voor mij als ik voor hem (denk ik!), en schoot hij snel onder me door. Deze fantastische snorkel werd afgesloten met een passende zonsondergang en champagne.

Onze tour aan de westkust eindigde in Broome. Zoals jullie hebben kunnen lezen op michielenjeroen.waarbenjij.nu hebben Michiel en ik hier een goed gesprek gehad over de onderlinge irritaties, waarna Michiel tot de conclusie kwam dat hij niet langer met z'n 2-en wilde reizen. Ik wil hier eigenlijk niet te lang op terugblikken, want gebeurd is gebeurd! Ik heb absoluut geen spijt van de afgelopen maanden die we samen hebben gereisd, maar ik denk wel dat het beter is zo.

Nog even kort iets over Broome. Broome heeft met haar mooie Cable Beach, schitterende weer en leuke uitgaansgelegenheiden veel weg van een ideaal vakantieoord. Met het strand op loopafstand, en met het weer iedere dag rond de dertig graden het aangenaamste winterweer dat ik ooit heb meegemaakt. Echter, veel andere backpackers hadden dit ook in de gaten, waardoor het soms lastig was om accommodatie te regelen. Na een kleine week in Broome ben ik met een 24-uur lange busreis afgereisd naar Darwin.

Darwin kun je zien als de grote broer van Broome. Het is allemaal net een stukkie groter en beter. Dus... wederom een goede plaats om te relaxen! Iedere zondag- en donderdagmiddag was er een voetbaltoernooi in het park. Het niveau was er nog vrij hoog, en aangezien ik de laatste maanden niet barre veel (dat is eigenlijk nog te zwak uitgedrukt) aan mijn conditie had gedaan, lag ik na 10 minuten al op apegapen. De reden dat iedereen zo fanatiek was, was vanwege de eerste prijs. Deze bestond uit een koningsmaaltijd en $100 aan bier in de Vic. 'The place to be' voor backpackers in Darwin.

Darwin wordt trouwens goed vertegenwoordigd door de Nederlanders. Nog niet eerder ben ik in Australische plaats zo veel Nederlanders tegen gekomen als in Darwin. Bij mijn eerste voetbaltoernooi zat ik in een team met bijna alleen maar Nederlanders. Dat was een goede timing met het EK in zicht. Een afspraak om met z'n allen het Nederlands elftal te gaan kijken was dan ook snel gemaakt.

Verder heb ik een aantal dagen doorgebracht op Mindil Beach. Het strand van Darwin dat op een kleine 20 minuten loopafstand van het centrum ligt. De eerste keer lag ik trouwens niet zo rustig op het strand. Ik had van 1 van mijn kamergenoten gehoord dat de week ervoor een krokodil het strand op was gelopen! Ik weet nog steeds niet of hij me nu voor de gek hield of niet. Hij leek er in ieder geval vrij serieus onder...

Verder is er in Darwin zelf niet veel te doen. Ten oosten van Darwin liggen nog Litchfield NP en Kakadu NP. Ik besloot echter om zuidwaarts af te reizen naar Alice Springs... en de outback! Mijn vervoersmiddel was deze keer de beroemde Ghan. Een superlange trein welke tussen Darwin en Adelaide rijdt. Tot aan Alice Springs was het 'slechts' 24 uur. Grappig toeval was dat ik naast een Nederlander zat die ik tijdens het voetbaltoernooi had leren kennen. 's Avonds in de trein nog even met hem en een paar andere backpackers gepokert.

Vanuit Alice Springs heb ik een 3-daagse tour geboekt naar King's Canyon, Ayers Rock (Uluru) en de Olgas (Kata Tjuta). Op de eerste dag zijn we naar King's Canyon gereden. Hier hebben we een wandeling van zo'n 3 uur gemaakt. Daarna zijn we naar onze kampeerplaats voor de nacht gereden. Voordat we daar aankwamen zijn we op een willekeurige plek langs de weg gestopt om een paar oude bomen omver te drukken. Deze zouden 's avonds als brandhout dienen. Na een goede maaltijd van onze tourgids Leef en een paar koude biertjes zochten we onze swags op. Een swag is een extra warme slaapzak waarmee je in de natuur kunt slapen. Schitterend om in slaap te vallen in een swag, midden in de outback onder een fantastische sterrenhemel!

De volgende dag zijn we in alle vroegte naar Ayers Rock gereden. HET symbool voor Australie. De Anangu aboriginals vragen je om Uluru niet te beklimmen. Het pad naar boven heeft voor hen een spirituele betekenis en is dus heilig. Daarnaast zijn de Anangu bezorgd over de bezoekers die zich aan de klim wagen, omdat er al verscheidene gewonden en doden zijn gevallen. Desondanks is het toch mogelijk om Uluru te beklimmen, mits de weersomstandigheden er naar zijn. Helaas was het die dag te winderig en mocht er niet geklommen worden. De enige optie die over bleef was een wandeling er omheen maken. Die wandeling zouden we pas op de derde dag maken, want die middag zijn we namelijk zo'n 30 km naar het westen gereden om de Olgas (Kata Tjuta) te bekijken.

De Olgas zijn een grote collectie aan stenen gebergte. Misschien is het niet zo bekend als Uluru, maar minstens net zo indrukwekkend. 's Avonds zijn we weer terug gereden om de zonsondergang bij Uluru te bezichtigen. En 's nachts hebben we wederom in swags in de buitenlucht geslapen. Ditmaal op een kampeergrond dichtbij Uluru. 's Ochtends zijn we vroeg uit de veren gegaan, ditmaal voor de zonsopgang. Welke eigenlijk een stuk mooier was. Aansluitend hebben we de wandeling rondom Uluru gemaakt. Tegen de avond waren we weer terug in Alice Springs, waarna we met de tourgroep wat gegeten en gedronken hebben. Al met al 1 van de betere tours die ik gedaan heb!

De volgende dag heb ik met Jos (de Nederlander waar ik naast zat in in de Ghan) fietsen gehuurd, en zijn we een stuk de woestijn in gefietst! We zijn zo'n 15 km de West MacDonnell Ranges ingefietst en hebben hier nog wat mooie foto's geschoten van de omgeving. Daarnaast zijn we nog naar het gebouw van de Royal Flying Docters gefietst.

Verder ben ik nog met Jill naar een gratis didgeridoo les van Andrew Langford geweest. Een didgeridoo is een muziekinstrument van de aboriginals. Je kon muziek maken door met trillende lippen in een soort holle koker te blazen. Na een half uur leek ons geknooi nog in de verste verte niet op de muziek welke Andrew uit een didgeridoo kreeg. Maar het was wel hartstikkel leuk om een keer te proberen.

Dikke zwarte rand om mijn tijd in Alice Springs was dat ik te horen kreeg dat mijn opa is overleden. Het was vooral moeilijk, omdat ik in overleg met mijn familie had besloten om niet terug te komen naar Nederland...

Na een paar dagen Alice Springs ben ik naar Cairns gevlogen. De gebeurtenissen in en rondom Cairns houden jullie nog te goed, omdat het bericht anders een beetje aan de lange kant wordt. Op het moment van typen is het mijn laatste dag in Australie en zal ik morgen naar Nieuw-Zeeland vliegen. Ik heb inmiddels ook een Working Holidag Visum voor NZ aangevraagd, en ben van plan om er een aantal maanden te verblijven. Dit betekent dat jullie me op 22 augustus nog niet terug zullen zien in Nederland. Wanneer dan wel zul je nu misschien denken, tsjah, de precieze datum is voor mij ook nog een vraag...

Tot slot, schaam je niet en kraam der wat uit op het gastenboek! Altijd leuk om te lezen!

Take it easy!
Groetjes,
Jeroen