Manjimup Fever!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
18 Mei 2008 | Australië, Manjimup
Goedendag Hardenberg en omstreken,
Het is alweer een tijdje geleden, maar hier dan eindelijk weer een berichtje vanuit Oz. Omdat ons banksaldo na 2 maanden rondreizen aardig geslonken was, zijn we op zoek gegaan naar werk. Dit werk werd fruitplukken, en wel in Manjimup! Een klein plaatsje ten zuiden van Perth. Na een bus- en treinreis van zo'n 5 uur kwamen we aan in Manjimup. Hier werden we opgepikt door een busje welke ons naar het werkhostel bracht. Dit werkhostel lag zo'n 10 kilometer vanaf Manjimup, met andere woorden, in the middle of nowhere! Gelukkig werden we wel vriendelijk ontvangen door onze mede-lotgenoten.
Al snel werd ons uitgelegd hoe alles reilt en zeilt in het hostel. Iedere avond wordt er rond een uur of 7 een lijst opgehangen in de grote keuken. Hierop kan iedereen aflezen waar hij of zij de volgende dag werkt. Helaas viel er voor ons de eerste paar dagen weinig af te lezen, omdat we voornamelijk vrij hadden. We werden gerustgesteld door de andere backpackers, die ons vertelden dat het normaal was dat je als nieuwkomer niet gelijk werkt. Geduld! Dat was voornamelijk het advies. Wanneer je werkt wordt je met een busje van het hostel naar het werk gebracht en opgehaald, hier betaal je per dag 5 dollar transportkosten voor. Verder was het belangrijk om te weten dat je alleen op dinsdag, donderdag en zaterdag de mogelijkheid had om naar de stad te gaan. Er moest dus in voren gedacht en gekocht worden, een hele omschakeling. Maar gelukkig bestaan er Noodles, zodat we altijd iets op reserve hadden...
Zaterdags was het dan eindelijk raak. Werken in een wijngaard. Samen met zo'n 30 andere backpackers werden we de wijngaard ingestuurd om druiven te plukken. Zondags hetzelfde verhaal, alleen een andere wijngaard. Belangrijk verschil was dat we de eerste dag per bakje, en de tweede dag per uur betaald kregen. Het zal jullie niet verbazen dat we de tweede dag meer verdiend hebben (en meer van de zon hebben genoten).
De rest van de weken heeft Michiel voornamelijk appels geplukt. Op 1 dag kastanje's rapen na. In tegenstelling tot Michiel heb ik verscheidene baantjes gesleten. Dan kun je denken aan broccoli plukken, bloemkool plukken, onkruid wieden, sla plukken, op een plantage werken en appels plukken. Genoeg afwisseling dus, en een leuke ervaring, ondanks dat ik 1 keer onslagen ben. Dit dient misschien iets meer uitleg. Na 7 dagen achtereenvolgens bij Apple Tech gewerkt te hebben, leek het ons (15 backpackers in totaal) een goed idee om die dag om een vroege finish te vragen. De baas kwam vervolgens naar de werkplek om iedereen persoonlijk te vragen wie er door wilde werken en wie er terug wilde naar het hostel. Samen met 9 aziaten mocht ik terug naar het hostel, de andere europeanen bleven werken (ik vroeg mezelf af of ik de scheiding nog duidelijker moest maken, maar ik had echt geen zin meer, dus op naar het hostel). Bij het hostel aangekomen kregen we te horen dat we ontslagen waren, omdat we de dag ervoor beloofd hadden om op zondag te werken. Zit wel wat in natuurlijk. Ik kon er eerlijk gezegd niet echt rouwig om zijn, aangezien ik appels plukken het zwaarste werk vond. Bovendien had ik de volgende dag alweer een nieuw en beter baantje.
In mijn laastste week had ik mijn beste farm. Ik mocht op een plantage werken en sokjes/netjes om kleine plantjes trekken. Deze sokjes moesten eerst geknipt worden met een knipmachine. Omdat we de ganze dag die sokjes aan het knippen waren noemde de baas ons (4 aziatische jongens en ik) de chop-chop-brothers. We namen dit al snel zelf over en noemden elkaar chop-chop-brother. Op mijn laatste dag verliep alles echter niet zo soepel als de dagen ervoor, en waren we volgens de baas meer de fucked-up-brothers! Ondanks het grove taalgebruik van de baas, bleven de aziatische jongens lachen (waarschijnlijk omdat ze hem niet begrepen en dachten dat hij grapjes maakte).
Aangezien er geen McDonalds of dergelijke eetgelegenheden op loopafstand waren, moesten we elke avond ons eigen eten koken. Dit deden we in de kleine keuken, zodat we als beginnende chef-koks iets meer rust en iets minder pottenkijkers hadden. Er was ook nog een grote keuken, maar daar waagden we ons nog maar niet aan. Naarmate de weken vorderden, werd onze kookkunst ook steeds beter. Wel hebben we tot aan de laatste dagen geregeld het brandalarm af laten gaan, in onze woorden "testen". 'We' moet je hier eigenlijk lezen als 'Michiel'. Michiel was dan ook de persoon naar wie iedereen als eerste keek als het brandalarm weer eens afging of als de keuken weer blauw stond van de rook. Het scheelde dat Scott MacDonald (onze kamergenoot) een paar jaar in een keuken had gewerkt en ons geregeld van advies voorzag. We konden het goed met Scott vinden en we hebben geregeld samen gevoetbald en motten afgeslacht. Want die waren in tientallen op onze kamer te vinden. Naarmate het kouder en natter werd in Manjimup verdwenen de motten gelukkig. Dit was na ongeveer 3 weken. De laatste 4 weken lijkt het weer sowieso verrassend veel op Nederland. Koud en nat!
Wanneer je vrije tijd over had in het hostel, kwam het voornamelijk neer op jezelf vermaken. Onze vrije tijd werd voornamelijk opgevuld met voetballen, filmpjes kijken, pokeren, tafeltennissen, bier drinken en hier en daar een praatje maken. En op zaterdagavond was er altijd een gratis barbeque. Vaak was het goed geregeld, maar soms leek het wel of er meer mensen dan vlees was. En dan was het chaos! Niet echt een betrouwbare bron voor een gegarandeerde avondmaaltijd, vaak kookten we er wat bij naast. We hebben ook 1 themafeest mee mogen maken. Als je wilde was het eigenlijk bijna elke avond feest, maar als je ook nog iets wilde sparen was dit bijna niet te doen. Echter, dit themafeest was dus anders omdat er een thema was, namelijk bad-taste-party! Iedereen had de opdracht meegekregen om zijn of haar smaak van de slechtste kant te laten zien. Veel mensen maakten er echt werk van en hebben kleren gekocht in de tweedehandswinkel. Michiel en ik hebben wat kleren geleend van de meisjes in het hostel en ons op laten maken met make-up. Michiel ging hier nog iets verder in dan mij door de kou tegemoet te treden met een topje gevuld met twee grote appels. Schitterend gezicht! Met de nodige schaamte zal ik wat foto's van dit schandalige feest op de site zetten.
Maar aan alle dingen komt een eind, en zo ook aan ons verblijf in het hostel. Op onze laatste avond hebben we nog de nodige biertjes gedronken en weggegeven. En nog wat foto's gemaakt natuurlijk. De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren gegaan om van iedereen afscheid te nemen voordat ze naar het werk gingen. Dit was een soort traditie, en ondanks de kou was het wel mooi. Want het was niet het hostel zelf of het werk dat Manjimup een aangename en gezellige plek maakte. Maar de mensen!
Inmiddels zijn we alweer terug in Perth en zijn we de laatste dagen druk bezig geweest met het verder plannen van onze reis. Op dinsdagochtend vertrekken we met een tour naar Broome. Hiermee gaan we al het moois aan de westkust bezichtigen. In Broome nemen we waarschijnlijk een Greyhound-bus naar Darwin. Maar over deze avonturen binnenkort een nieuw bericht!
Groetjes,
Jeroen
Het is alweer een tijdje geleden, maar hier dan eindelijk weer een berichtje vanuit Oz. Omdat ons banksaldo na 2 maanden rondreizen aardig geslonken was, zijn we op zoek gegaan naar werk. Dit werk werd fruitplukken, en wel in Manjimup! Een klein plaatsje ten zuiden van Perth. Na een bus- en treinreis van zo'n 5 uur kwamen we aan in Manjimup. Hier werden we opgepikt door een busje welke ons naar het werkhostel bracht. Dit werkhostel lag zo'n 10 kilometer vanaf Manjimup, met andere woorden, in the middle of nowhere! Gelukkig werden we wel vriendelijk ontvangen door onze mede-lotgenoten.
Al snel werd ons uitgelegd hoe alles reilt en zeilt in het hostel. Iedere avond wordt er rond een uur of 7 een lijst opgehangen in de grote keuken. Hierop kan iedereen aflezen waar hij of zij de volgende dag werkt. Helaas viel er voor ons de eerste paar dagen weinig af te lezen, omdat we voornamelijk vrij hadden. We werden gerustgesteld door de andere backpackers, die ons vertelden dat het normaal was dat je als nieuwkomer niet gelijk werkt. Geduld! Dat was voornamelijk het advies. Wanneer je werkt wordt je met een busje van het hostel naar het werk gebracht en opgehaald, hier betaal je per dag 5 dollar transportkosten voor. Verder was het belangrijk om te weten dat je alleen op dinsdag, donderdag en zaterdag de mogelijkheid had om naar de stad te gaan. Er moest dus in voren gedacht en gekocht worden, een hele omschakeling. Maar gelukkig bestaan er Noodles, zodat we altijd iets op reserve hadden...
Zaterdags was het dan eindelijk raak. Werken in een wijngaard. Samen met zo'n 30 andere backpackers werden we de wijngaard ingestuurd om druiven te plukken. Zondags hetzelfde verhaal, alleen een andere wijngaard. Belangrijk verschil was dat we de eerste dag per bakje, en de tweede dag per uur betaald kregen. Het zal jullie niet verbazen dat we de tweede dag meer verdiend hebben (en meer van de zon hebben genoten).
De rest van de weken heeft Michiel voornamelijk appels geplukt. Op 1 dag kastanje's rapen na. In tegenstelling tot Michiel heb ik verscheidene baantjes gesleten. Dan kun je denken aan broccoli plukken, bloemkool plukken, onkruid wieden, sla plukken, op een plantage werken en appels plukken. Genoeg afwisseling dus, en een leuke ervaring, ondanks dat ik 1 keer onslagen ben. Dit dient misschien iets meer uitleg. Na 7 dagen achtereenvolgens bij Apple Tech gewerkt te hebben, leek het ons (15 backpackers in totaal) een goed idee om die dag om een vroege finish te vragen. De baas kwam vervolgens naar de werkplek om iedereen persoonlijk te vragen wie er door wilde werken en wie er terug wilde naar het hostel. Samen met 9 aziaten mocht ik terug naar het hostel, de andere europeanen bleven werken (ik vroeg mezelf af of ik de scheiding nog duidelijker moest maken, maar ik had echt geen zin meer, dus op naar het hostel). Bij het hostel aangekomen kregen we te horen dat we ontslagen waren, omdat we de dag ervoor beloofd hadden om op zondag te werken. Zit wel wat in natuurlijk. Ik kon er eerlijk gezegd niet echt rouwig om zijn, aangezien ik appels plukken het zwaarste werk vond. Bovendien had ik de volgende dag alweer een nieuw en beter baantje.
In mijn laastste week had ik mijn beste farm. Ik mocht op een plantage werken en sokjes/netjes om kleine plantjes trekken. Deze sokjes moesten eerst geknipt worden met een knipmachine. Omdat we de ganze dag die sokjes aan het knippen waren noemde de baas ons (4 aziatische jongens en ik) de chop-chop-brothers. We namen dit al snel zelf over en noemden elkaar chop-chop-brother. Op mijn laatste dag verliep alles echter niet zo soepel als de dagen ervoor, en waren we volgens de baas meer de fucked-up-brothers! Ondanks het grove taalgebruik van de baas, bleven de aziatische jongens lachen (waarschijnlijk omdat ze hem niet begrepen en dachten dat hij grapjes maakte).
Aangezien er geen McDonalds of dergelijke eetgelegenheden op loopafstand waren, moesten we elke avond ons eigen eten koken. Dit deden we in de kleine keuken, zodat we als beginnende chef-koks iets meer rust en iets minder pottenkijkers hadden. Er was ook nog een grote keuken, maar daar waagden we ons nog maar niet aan. Naarmate de weken vorderden, werd onze kookkunst ook steeds beter. Wel hebben we tot aan de laatste dagen geregeld het brandalarm af laten gaan, in onze woorden "testen". 'We' moet je hier eigenlijk lezen als 'Michiel'. Michiel was dan ook de persoon naar wie iedereen als eerste keek als het brandalarm weer eens afging of als de keuken weer blauw stond van de rook. Het scheelde dat Scott MacDonald (onze kamergenoot) een paar jaar in een keuken had gewerkt en ons geregeld van advies voorzag. We konden het goed met Scott vinden en we hebben geregeld samen gevoetbald en motten afgeslacht. Want die waren in tientallen op onze kamer te vinden. Naarmate het kouder en natter werd in Manjimup verdwenen de motten gelukkig. Dit was na ongeveer 3 weken. De laatste 4 weken lijkt het weer sowieso verrassend veel op Nederland. Koud en nat!
Wanneer je vrije tijd over had in het hostel, kwam het voornamelijk neer op jezelf vermaken. Onze vrije tijd werd voornamelijk opgevuld met voetballen, filmpjes kijken, pokeren, tafeltennissen, bier drinken en hier en daar een praatje maken. En op zaterdagavond was er altijd een gratis barbeque. Vaak was het goed geregeld, maar soms leek het wel of er meer mensen dan vlees was. En dan was het chaos! Niet echt een betrouwbare bron voor een gegarandeerde avondmaaltijd, vaak kookten we er wat bij naast. We hebben ook 1 themafeest mee mogen maken. Als je wilde was het eigenlijk bijna elke avond feest, maar als je ook nog iets wilde sparen was dit bijna niet te doen. Echter, dit themafeest was dus anders omdat er een thema was, namelijk bad-taste-party! Iedereen had de opdracht meegekregen om zijn of haar smaak van de slechtste kant te laten zien. Veel mensen maakten er echt werk van en hebben kleren gekocht in de tweedehandswinkel. Michiel en ik hebben wat kleren geleend van de meisjes in het hostel en ons op laten maken met make-up. Michiel ging hier nog iets verder in dan mij door de kou tegemoet te treden met een topje gevuld met twee grote appels. Schitterend gezicht! Met de nodige schaamte zal ik wat foto's van dit schandalige feest op de site zetten.
Maar aan alle dingen komt een eind, en zo ook aan ons verblijf in het hostel. Op onze laatste avond hebben we nog de nodige biertjes gedronken en weggegeven. En nog wat foto's gemaakt natuurlijk. De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren gegaan om van iedereen afscheid te nemen voordat ze naar het werk gingen. Dit was een soort traditie, en ondanks de kou was het wel mooi. Want het was niet het hostel zelf of het werk dat Manjimup een aangename en gezellige plek maakte. Maar de mensen!
Inmiddels zijn we alweer terug in Perth en zijn we de laatste dagen druk bezig geweest met het verder plannen van onze reis. Op dinsdagochtend vertrekken we met een tour naar Broome. Hiermee gaan we al het moois aan de westkust bezichtigen. In Broome nemen we waarschijnlijk een Greyhound-bus naar Darwin. Maar over deze avonturen binnenkort een nieuw bericht!
Groetjes,
Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
