Great Ocean Road, Kangaroo Island and Perth!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
23 Maart 2008 | Australië, Perth
G'Day Nederland!
Het vorige bericht stopte met de mededeling dat we via de Great Ocean Road naar Adelaide waren afgereisd. De week daaraan voorafgaand hebben we nog doorgebracht in Melbourne. Het was nogal druk in de hostels daar, en zo kon het gebeuren dat we de 5 nachten die we er waren, in 4 verschillende hostels moesten doorbrengen. Aan het eind van die week besloten we dat het tijd was verder te reizen. We hadden al veel gehoord over de Great Ocean Road. Deze moest ons naar Adelaide leiden. Omdat we niet meer mee konden liften met andere mensen, hebben we een tour geboekt. Dat houdt in dat je met een groepje mensen (13 in dit geval) in een busje langs de mooie plaatsen gaat. Dit busje wordt bestuurd door de gids, die tijdens het rijden hier en daar wat vertelt. Wij werden dus voor ons hostel opgehaald om 7.30 's ochtends. Wij waren de laatsten die opgepikt werden, dus we konden meteen verder. De eerste stop was op Bells Beach, heel bekend onder surfers; de golven zijn er enorm groot. Gaaf om te zien dus, zelfs 's ochtends waren er al tientallen surfers op zee bezig. Vervolgens verder gereden langs een paar mooie plaatsjes aan de kustlijn. Geluncht hebben we in Apollo Bay, ook zo'n plaatsje.
De volgende stop was om koala's te gaan kijken. En inderdaad, ze waren er. Als er een paar mensen ergens in het bos massaal naar boven staan te kijken, betekent dat meestal dat er een koala in de boom zit. Koala's zijn best wel aparte beesten, ze slapen namelijk 20 uur per dag en de overige 4 uur zitten ze eucalyptusbladeren naar binnen te werken. Aangezien ze ook slapen in deze eucalyptusbomen, snap je dat ze dus eigenlijk vrijwel niet bewegen. Alleen als ze hun hele boom kaalgevreten hebben, moeten ze even naar de grond om vervolgens een meter verderop weer een eucalyptusboom in te klauteren. We hebben verder nog een stukje in een regenwoud gewandeld en toen weer onze weg vervolgd langs de fraaie kustlijn. Na een paar prachtige stranden zijn we gestopt bij een zwaar toeristische attractie: The Twelve Apostles. Voor diegene die ze niet kent, dit zijn een aantal puntige rotsen die heel mooi langs de kustlijn in het water staan. Deze rotsen noemen ze dus apostelen. Het vreemde is alleen dat er geen twaalf van zijn, en er ook nooit twaalf zijn geweest.
Prachtig was ook de Loch Ard Gorge. Een soort zeegrot met daarbij ook weer van die mooie rotsen. De London Bridge past ook ongeveer in dat plaatje (een langwerpige rots met een gat erin waar water doorheen stroomt, waardoor het geheel op een brug lijkt). Daar zijn we niet te lang gestopt, want we moesten nog een stuk rijden naar Halls Gap, een klein plaatsje in het nationaal park The Grampians. Hier zouden we gaan overnachten. Een geweldig hostel was dit! Het had eigenlijk veel weg van een camping, de kamers stonden allemaal apart van elkaar. En het was dus echt midden in de bush. De kangoeroes liepen gewoon bij ons over het terrein, echt gaaf. Na een nacht goed geslapen te hebben, ging de wekker weer vroeg af; nu gingen we de Grampians bekijken. Een heel fraai stukje natuur, dat helaas om de zoveel tijd wel onder bosbranden te lijden heeft. Onze gids wist ons te vertellen dat juist door deze bosbranden de Australische natuur zo uniek is. Na verloop van tijd (over honderden jaren gaat het hier), 'wapenen' sommige bomen en struiken zich tegen deze branden, waardoor er eigenlijk een nieuwe subsoort van een boom ontstaat, met dus andere eigenschappen dan oorspronkelijk.
Het hoogtepunt van de Grampions waren de Balconies. Deze plaats gaf een schitterend uitzicht over het gebergte. Het laatste deel van de tour was dat we een paar Aboriginal-rotsschilderingen gingen bekijken.
Eigenlijk hadden we te weinig tijd voor de Grampians. We waren hier graag nog wat langer gebleven, maar er stond ons ook nog een lange rit naar Adelaide voor de boeg. Na afscheid genomen te hebben van sommige tourgenoten (die terug gingen naar Melbourne), hebben we met de bus de rest van de tocht afgelegd. Het werd toen al flink warm, en dat bleek een voorbode voor wat ons te wachten stond in Adelaide...
We kwamen zondag 's avonds tegen zessen aan daar. Overigens hadden we pas 's middags (met veel geluk, ivm een aantal festivals die dat weekend in de stad waren) nog een hostel kunnen regelen in Adelaide. Het leuke van dat hostel was dat we het niet hoefden zoeken dit keer; we arriveerden met de bus op het busstation met het adres: Franklin Street 111. En ons hostel had het adres Franklin Street 110. Geen gesleep dus bij 35 graden, maar meteen de boel in de slaapkamer smijten.
De volgende dag kregen we te horen dat Adelaide middenin in de zwaarste hittegolf sinds ergens in de jaren 1930 zat; 15 dagen lang was het 37-40 graden, ongekend. Vaak was het te warm om te stad goed te verkennen. Glenelg Beach was een uitermate aangename plek in deze periode. Ook 's avonds was het op het plein (Moseley Square) vlak voor het strand erg gezellig. Mooie palmboompjes, overal volle terrasjes en vaak nog live-muziek van 2 West-Australische jongens. Klonk nog hartstikke goed ook! Daar zijn we dus nog een paar avondjes geweest, en toen, aan het eind van de week, vonden we tijd worden voor iets anders.
Dit 'anders' werd een tour op Kangaroo Island. Een eiland op ongeveer 30 kilometer van de kust. Het op 2 na grootste eiland van Australie. Dit eiland staat bekend om z'n unieke natuur. Dit komt omdat 'Europese' dieren zoals dingo's en vossen hier niet voorkomen. Deze beesten zijn namelijk door kolonialen op het vasteland uitgezet, en dit had een vrij negatief effect op sommige diersoorten. Maar goed, op Kangaroo Island zijn ze dus nooit geweest.
We werden net zoals de vorige tour weer opgehaald bij het hostel, en opnieuw waren wij de laatste die opgepikt werden. Bij het lezen van de namen van de mensen die meegingen op de tour, viel al op te maken dat ruim 50% Duits was, zoals het sowieso lijkt alsof 1 op de 2 backpackers hier Duits is. Maar goed, dat geheel terzijde. Het was uiteraard weer een warme dag, dus binnen het half uur stopten we bij een strand om een frisse duik te nemen. Heerlijk. Toen dat weer achter de rug was, reden we verder naar een baai, waar we gingen cliffjumpen. Van de rotsen af in het water springen dus. Een leuke bezigheid, al vond niet iedereen dat, de meeste tourgenoten waagden zich er niet aan. Wij uiteraard wel en het was gaaf!
Dit alles was trouwens nog voordat we op het eiland waren. Pas tegen 4 uur 's middags gingen we met 2 boten die kant op. Daar aangekomen pakten we weer een busje, en de eerste stop was de supermarkt. Er moest uiteraard wel het nodige gerstenat ingekocht worden. Toen weer verder gereden naar onze verblijfplaats voor die nacht; een soort eco-verblijfplaats midden in de bush waar alles wat je gebruikt gerecycled wordt. Daar nog even naar ons privé-strand geweest en de omgeving verkend (stuk of 6 kangoeroes/wallaby's tegengekomen). Toen was het tijd voor eten, lekkere tortilla's gehad met een koud pilsje erbij! Slapen deden we die nacht niet in bedden, maar onder de sterrenhemel, in het bos, in een 'swag' (soort dikke matras met slaapzak waar je in kan kruipen). Niks gevaarlijks aan hoor, slangen enzo kwamen er niet voor.
De volgende dag vroeg opgestaan, want we moesten nog heel wat doen. Zo zijn we 's ochtends naar Seal Bay geweest: een strand dat bezaait ligt met slapende zeeleeuwen/zeehonden. Een geweldig gezicht, al die beesten. Het was erg belangrijk om als groep bij elkaar te blijven en niet teveel lawaai te maken, want de dieren hebben hun rust wel nodig. Ze jagen namelijk 3 dagen en nachten onafgebroken achter elkaar, waardoor ze logischerwijs flink uitgeput zijn als ze weer op het strand komen.
Daarna kwam het actieve gedeelte van de dag: sandboarding! Een beetje zoals snowboarden, maar dan van een stijle zandheuvel af. Donders gaaf om te doen! Al ging het zittend een stukje makkelijker dan staand, we hebben het allebei een keer staand geprobeerd, maar halverwege de heuvel lagen we al en zaten we dus volledig onder het zand. Geen succes, maar wel veel lol gehad daar. Voor de rest niet zo veel bijzonders gedaan, behalve dat we nog in een park gestopt zijn om koala's, wallaby's en dergelijke te zien. En 's avonds, aangekomen op de Flinders Chase Farm, hebben we heerlijk gebbq't. Ja, het blijft lekker, ook al is het meer gewoonte dan uitzondering hier. Ook weer een gezellige avond gehad daar, zeer geslaagd!
De derde en laatste dag van de tour stond in het teken van het Flinders Chase National Park. Dit park is het op 1 na oudste nationaal park ter wereld. Dat klinkt overigens meer bijzonder dan dat het werkelijk is, want het was namelijk zo dat er niemand te vinden was die in het gebied wilde wonen oid, dus toen hebben ze het maar uitgeroepen tot nationaal park. Zo wist onze gids te vertellen. Eigenlijk was het niet zo'n bijzonder park, al hebben we er wel de Remarkable Rocks kunnen zien. Zoals de naam al zegt, opmerkelijke rotsen. Deze rotsen zijn duizenden jaren door erosie en golven gevormd en zien er daardoor echt heel gaaf en geinig uit. Wel moet je goed uitkijken waar je loopt, want als je van een rots afkukelt, kan je je val niet tegenhouden en kwak je in de wilde oceaan.
Een volgende stop die eigenlijk nog veel mooier was, was de Admirals Arch. Dit zijn een aantal spectaculaire rotsformaties, waarop honderden fur seals (ander soort zeehonden) slapen. De oceaan beukt er flink op los daar. Dat hele plaatje was weer schitterend! Bij 1 van de zeehonden kon je zelfs zien dat ie door een haai gebeten was; bij z'n achterwerk zat een flink bloederige plek en hij bewoog erg moeizaam. Tijdens de lunch die dag, dichtbij het Visitor Centre van Flinders Chase, zagen we in bossen tot twee keer toe een echidna; dat is een soort uit de kluiten gewassen grote egel.
En om het rijtje exotische dieren nog even aan te vullen: op de terugweg naar de ferry zagen we een grote zwerm zwarte geelstaart kaketoes overvliegen. Best indrukwekkend om te zien, het waren er echt enorm veel. Onze gids zei nog dat het zelden voorkwam dat ze met zoveel tegelijk waren. Voor goeie foto's was dit echter geen garantie. Als je iets te dichtbij kwam, vlogen ze helaas weer weg.
Nadat we met de ferry terug waren gegaan naar het vasteland, moesten we nog een paar uur rijden terug naar Adelaide. Onderweg zijn we nog even gestopt om te kijken naar (en natuurlijk het fotograferen van) een prachtige zonsondergang boven de oceaan. Al met al een leuke tour gehad; veel moois gezien en ook nog leuke mensen leren kennen!
Terug in Adelaide was de hittegolf er nog steeds. Die maandag was het 40 graden. En echt, dat is niet grappig meer. Buiten lopen is echt geen optie, want je brandt echt weg. Wat we nog wel geregeld hebben die dag is de treinreis naar Perth, vanuit waar ik dus nu dit bericht typ. We wilden eerst met het vliegtuig, maar die lastminutes zijn niet echt goedkoop natuurlijk. Daarom maar trein genomen, sowieso al een hele ervaring natuurlijk, 38 uur door de woestijn treinen. De reis was voor donderdag gepland.
Voor woensdag hadden we ons nog opgegeven voor het zwemmen met dolfijnen! Dat leek ons allebei wel erg tof. Om 6 uur zijn we opgestaan die dag, want we moesten nog een halfuur met de tram en bovendien werden we ook ruim van tevoren verwacht in de haven. Het lot was ons niet echt gunstig gezind deze woensdag; de keren dat we in het water gingen (als er dolfijnen gespot waren) was het zicht onder water erg slecht, en bovendien kwamen de dolfijnen niet heel dichtbij. Vanaf de boot hebben we echter later wel nog van heel dichtbij dolfijnen kunnen zien. Op een gegeven moment zwommen er 5 vlak voor onze boot uit, schitterend mooi. Bij de laatste snorkelbeurt kwamen de dolfijnen ook erg dichtbij, maar toch nog niet genoeg om ze goed te kunnen zien onder water. Jammer dus.
En toen was het donderdag, de dag van de grote reis. De trein ging pas 's avonds, om 18.40. Toen wij met de shuttlebus naar het treinstation gingen, zagen we iets waarvan we niet wisten dat het nog bestond: regen! De chauffeur zei ons dat het de eerste regenbui sinds kerst was. Niet voor te stellen als je Nederland gewend bent. De regen was trouwens binnen 3 minuten ook weer afgelopen.
Aangekomen op het station hebben we onze bagage ingecheckt en zijn we in de trein gaan zitten. De reis verliep eigenlijk best goed, het ging voor ons gevoel veel sneller dan de 38 uur deed vermoeden. Tijdens de trip hebben we nog twee stops gemaakt, namelijk in het spookstadje Cook, en in Kalgoorlie, een wat grotere stad. Cook is een erg vreemd dorp, het is namelijk totaal verlaten. Het is midden in de outback, en waarschijnlijk vonden veel mensen dat niet zo leuk. De eerste serieuze stad was 862 kilometer verderop. Er wonen nu nog 2 of 3 mensen, die aan het spoor werken. De rest is helemaal verlaten. Heel apart om te zien.
Bij aankomst in Perth was het zaterdagochtend, en het was een mooie ochtend kan ik wel zeggen. Het zonnetje was weer nadrukkelijk aanwezig en de temperatuur was aangenaam. Die dag zijn we nog de stad in geweest, al zijn we onze eigen weg daarin gegaan, en allebei waren we het erover eens dat Perth een erg mooie stad is! Zeer fotogeniek ook. Onze plannen zijn nu om hier wat werk te gaan zoeken, voor 3 a 4 weken, want de bankrekening heeft het zwaar te verduren gehad de laatste tijd.
Tot slot willen wij jullie vanuit Perth fijne paasdagen toewensen!
Groeten Jeroen en Michiel
Het vorige bericht stopte met de mededeling dat we via de Great Ocean Road naar Adelaide waren afgereisd. De week daaraan voorafgaand hebben we nog doorgebracht in Melbourne. Het was nogal druk in de hostels daar, en zo kon het gebeuren dat we de 5 nachten die we er waren, in 4 verschillende hostels moesten doorbrengen. Aan het eind van die week besloten we dat het tijd was verder te reizen. We hadden al veel gehoord over de Great Ocean Road. Deze moest ons naar Adelaide leiden. Omdat we niet meer mee konden liften met andere mensen, hebben we een tour geboekt. Dat houdt in dat je met een groepje mensen (13 in dit geval) in een busje langs de mooie plaatsen gaat. Dit busje wordt bestuurd door de gids, die tijdens het rijden hier en daar wat vertelt. Wij werden dus voor ons hostel opgehaald om 7.30 's ochtends. Wij waren de laatsten die opgepikt werden, dus we konden meteen verder. De eerste stop was op Bells Beach, heel bekend onder surfers; de golven zijn er enorm groot. Gaaf om te zien dus, zelfs 's ochtends waren er al tientallen surfers op zee bezig. Vervolgens verder gereden langs een paar mooie plaatsjes aan de kustlijn. Geluncht hebben we in Apollo Bay, ook zo'n plaatsje.
De volgende stop was om koala's te gaan kijken. En inderdaad, ze waren er. Als er een paar mensen ergens in het bos massaal naar boven staan te kijken, betekent dat meestal dat er een koala in de boom zit. Koala's zijn best wel aparte beesten, ze slapen namelijk 20 uur per dag en de overige 4 uur zitten ze eucalyptusbladeren naar binnen te werken. Aangezien ze ook slapen in deze eucalyptusbomen, snap je dat ze dus eigenlijk vrijwel niet bewegen. Alleen als ze hun hele boom kaalgevreten hebben, moeten ze even naar de grond om vervolgens een meter verderop weer een eucalyptusboom in te klauteren. We hebben verder nog een stukje in een regenwoud gewandeld en toen weer onze weg vervolgd langs de fraaie kustlijn. Na een paar prachtige stranden zijn we gestopt bij een zwaar toeristische attractie: The Twelve Apostles. Voor diegene die ze niet kent, dit zijn een aantal puntige rotsen die heel mooi langs de kustlijn in het water staan. Deze rotsen noemen ze dus apostelen. Het vreemde is alleen dat er geen twaalf van zijn, en er ook nooit twaalf zijn geweest.
Prachtig was ook de Loch Ard Gorge. Een soort zeegrot met daarbij ook weer van die mooie rotsen. De London Bridge past ook ongeveer in dat plaatje (een langwerpige rots met een gat erin waar water doorheen stroomt, waardoor het geheel op een brug lijkt). Daar zijn we niet te lang gestopt, want we moesten nog een stuk rijden naar Halls Gap, een klein plaatsje in het nationaal park The Grampians. Hier zouden we gaan overnachten. Een geweldig hostel was dit! Het had eigenlijk veel weg van een camping, de kamers stonden allemaal apart van elkaar. En het was dus echt midden in de bush. De kangoeroes liepen gewoon bij ons over het terrein, echt gaaf. Na een nacht goed geslapen te hebben, ging de wekker weer vroeg af; nu gingen we de Grampians bekijken. Een heel fraai stukje natuur, dat helaas om de zoveel tijd wel onder bosbranden te lijden heeft. Onze gids wist ons te vertellen dat juist door deze bosbranden de Australische natuur zo uniek is. Na verloop van tijd (over honderden jaren gaat het hier), 'wapenen' sommige bomen en struiken zich tegen deze branden, waardoor er eigenlijk een nieuwe subsoort van een boom ontstaat, met dus andere eigenschappen dan oorspronkelijk.
Het hoogtepunt van de Grampions waren de Balconies. Deze plaats gaf een schitterend uitzicht over het gebergte. Het laatste deel van de tour was dat we een paar Aboriginal-rotsschilderingen gingen bekijken.
Eigenlijk hadden we te weinig tijd voor de Grampians. We waren hier graag nog wat langer gebleven, maar er stond ons ook nog een lange rit naar Adelaide voor de boeg. Na afscheid genomen te hebben van sommige tourgenoten (die terug gingen naar Melbourne), hebben we met de bus de rest van de tocht afgelegd. Het werd toen al flink warm, en dat bleek een voorbode voor wat ons te wachten stond in Adelaide...
We kwamen zondag 's avonds tegen zessen aan daar. Overigens hadden we pas 's middags (met veel geluk, ivm een aantal festivals die dat weekend in de stad waren) nog een hostel kunnen regelen in Adelaide. Het leuke van dat hostel was dat we het niet hoefden zoeken dit keer; we arriveerden met de bus op het busstation met het adres: Franklin Street 111. En ons hostel had het adres Franklin Street 110. Geen gesleep dus bij 35 graden, maar meteen de boel in de slaapkamer smijten.
De volgende dag kregen we te horen dat Adelaide middenin in de zwaarste hittegolf sinds ergens in de jaren 1930 zat; 15 dagen lang was het 37-40 graden, ongekend. Vaak was het te warm om te stad goed te verkennen. Glenelg Beach was een uitermate aangename plek in deze periode. Ook 's avonds was het op het plein (Moseley Square) vlak voor het strand erg gezellig. Mooie palmboompjes, overal volle terrasjes en vaak nog live-muziek van 2 West-Australische jongens. Klonk nog hartstikke goed ook! Daar zijn we dus nog een paar avondjes geweest, en toen, aan het eind van de week, vonden we tijd worden voor iets anders.
Dit 'anders' werd een tour op Kangaroo Island. Een eiland op ongeveer 30 kilometer van de kust. Het op 2 na grootste eiland van Australie. Dit eiland staat bekend om z'n unieke natuur. Dit komt omdat 'Europese' dieren zoals dingo's en vossen hier niet voorkomen. Deze beesten zijn namelijk door kolonialen op het vasteland uitgezet, en dit had een vrij negatief effect op sommige diersoorten. Maar goed, op Kangaroo Island zijn ze dus nooit geweest.
We werden net zoals de vorige tour weer opgehaald bij het hostel, en opnieuw waren wij de laatste die opgepikt werden. Bij het lezen van de namen van de mensen die meegingen op de tour, viel al op te maken dat ruim 50% Duits was, zoals het sowieso lijkt alsof 1 op de 2 backpackers hier Duits is. Maar goed, dat geheel terzijde. Het was uiteraard weer een warme dag, dus binnen het half uur stopten we bij een strand om een frisse duik te nemen. Heerlijk. Toen dat weer achter de rug was, reden we verder naar een baai, waar we gingen cliffjumpen. Van de rotsen af in het water springen dus. Een leuke bezigheid, al vond niet iedereen dat, de meeste tourgenoten waagden zich er niet aan. Wij uiteraard wel en het was gaaf!
Dit alles was trouwens nog voordat we op het eiland waren. Pas tegen 4 uur 's middags gingen we met 2 boten die kant op. Daar aangekomen pakten we weer een busje, en de eerste stop was de supermarkt. Er moest uiteraard wel het nodige gerstenat ingekocht worden. Toen weer verder gereden naar onze verblijfplaats voor die nacht; een soort eco-verblijfplaats midden in de bush waar alles wat je gebruikt gerecycled wordt. Daar nog even naar ons privé-strand geweest en de omgeving verkend (stuk of 6 kangoeroes/wallaby's tegengekomen). Toen was het tijd voor eten, lekkere tortilla's gehad met een koud pilsje erbij! Slapen deden we die nacht niet in bedden, maar onder de sterrenhemel, in het bos, in een 'swag' (soort dikke matras met slaapzak waar je in kan kruipen). Niks gevaarlijks aan hoor, slangen enzo kwamen er niet voor.
De volgende dag vroeg opgestaan, want we moesten nog heel wat doen. Zo zijn we 's ochtends naar Seal Bay geweest: een strand dat bezaait ligt met slapende zeeleeuwen/zeehonden. Een geweldig gezicht, al die beesten. Het was erg belangrijk om als groep bij elkaar te blijven en niet teveel lawaai te maken, want de dieren hebben hun rust wel nodig. Ze jagen namelijk 3 dagen en nachten onafgebroken achter elkaar, waardoor ze logischerwijs flink uitgeput zijn als ze weer op het strand komen.
Daarna kwam het actieve gedeelte van de dag: sandboarding! Een beetje zoals snowboarden, maar dan van een stijle zandheuvel af. Donders gaaf om te doen! Al ging het zittend een stukje makkelijker dan staand, we hebben het allebei een keer staand geprobeerd, maar halverwege de heuvel lagen we al en zaten we dus volledig onder het zand. Geen succes, maar wel veel lol gehad daar. Voor de rest niet zo veel bijzonders gedaan, behalve dat we nog in een park gestopt zijn om koala's, wallaby's en dergelijke te zien. En 's avonds, aangekomen op de Flinders Chase Farm, hebben we heerlijk gebbq't. Ja, het blijft lekker, ook al is het meer gewoonte dan uitzondering hier. Ook weer een gezellige avond gehad daar, zeer geslaagd!
De derde en laatste dag van de tour stond in het teken van het Flinders Chase National Park. Dit park is het op 1 na oudste nationaal park ter wereld. Dat klinkt overigens meer bijzonder dan dat het werkelijk is, want het was namelijk zo dat er niemand te vinden was die in het gebied wilde wonen oid, dus toen hebben ze het maar uitgeroepen tot nationaal park. Zo wist onze gids te vertellen. Eigenlijk was het niet zo'n bijzonder park, al hebben we er wel de Remarkable Rocks kunnen zien. Zoals de naam al zegt, opmerkelijke rotsen. Deze rotsen zijn duizenden jaren door erosie en golven gevormd en zien er daardoor echt heel gaaf en geinig uit. Wel moet je goed uitkijken waar je loopt, want als je van een rots afkukelt, kan je je val niet tegenhouden en kwak je in de wilde oceaan.
Een volgende stop die eigenlijk nog veel mooier was, was de Admirals Arch. Dit zijn een aantal spectaculaire rotsformaties, waarop honderden fur seals (ander soort zeehonden) slapen. De oceaan beukt er flink op los daar. Dat hele plaatje was weer schitterend! Bij 1 van de zeehonden kon je zelfs zien dat ie door een haai gebeten was; bij z'n achterwerk zat een flink bloederige plek en hij bewoog erg moeizaam. Tijdens de lunch die dag, dichtbij het Visitor Centre van Flinders Chase, zagen we in bossen tot twee keer toe een echidna; dat is een soort uit de kluiten gewassen grote egel.
En om het rijtje exotische dieren nog even aan te vullen: op de terugweg naar de ferry zagen we een grote zwerm zwarte geelstaart kaketoes overvliegen. Best indrukwekkend om te zien, het waren er echt enorm veel. Onze gids zei nog dat het zelden voorkwam dat ze met zoveel tegelijk waren. Voor goeie foto's was dit echter geen garantie. Als je iets te dichtbij kwam, vlogen ze helaas weer weg.
Nadat we met de ferry terug waren gegaan naar het vasteland, moesten we nog een paar uur rijden terug naar Adelaide. Onderweg zijn we nog even gestopt om te kijken naar (en natuurlijk het fotograferen van) een prachtige zonsondergang boven de oceaan. Al met al een leuke tour gehad; veel moois gezien en ook nog leuke mensen leren kennen!
Terug in Adelaide was de hittegolf er nog steeds. Die maandag was het 40 graden. En echt, dat is niet grappig meer. Buiten lopen is echt geen optie, want je brandt echt weg. Wat we nog wel geregeld hebben die dag is de treinreis naar Perth, vanuit waar ik dus nu dit bericht typ. We wilden eerst met het vliegtuig, maar die lastminutes zijn niet echt goedkoop natuurlijk. Daarom maar trein genomen, sowieso al een hele ervaring natuurlijk, 38 uur door de woestijn treinen. De reis was voor donderdag gepland.
Voor woensdag hadden we ons nog opgegeven voor het zwemmen met dolfijnen! Dat leek ons allebei wel erg tof. Om 6 uur zijn we opgestaan die dag, want we moesten nog een halfuur met de tram en bovendien werden we ook ruim van tevoren verwacht in de haven. Het lot was ons niet echt gunstig gezind deze woensdag; de keren dat we in het water gingen (als er dolfijnen gespot waren) was het zicht onder water erg slecht, en bovendien kwamen de dolfijnen niet heel dichtbij. Vanaf de boot hebben we echter later wel nog van heel dichtbij dolfijnen kunnen zien. Op een gegeven moment zwommen er 5 vlak voor onze boot uit, schitterend mooi. Bij de laatste snorkelbeurt kwamen de dolfijnen ook erg dichtbij, maar toch nog niet genoeg om ze goed te kunnen zien onder water. Jammer dus.
En toen was het donderdag, de dag van de grote reis. De trein ging pas 's avonds, om 18.40. Toen wij met de shuttlebus naar het treinstation gingen, zagen we iets waarvan we niet wisten dat het nog bestond: regen! De chauffeur zei ons dat het de eerste regenbui sinds kerst was. Niet voor te stellen als je Nederland gewend bent. De regen was trouwens binnen 3 minuten ook weer afgelopen.
Aangekomen op het station hebben we onze bagage ingecheckt en zijn we in de trein gaan zitten. De reis verliep eigenlijk best goed, het ging voor ons gevoel veel sneller dan de 38 uur deed vermoeden. Tijdens de trip hebben we nog twee stops gemaakt, namelijk in het spookstadje Cook, en in Kalgoorlie, een wat grotere stad. Cook is een erg vreemd dorp, het is namelijk totaal verlaten. Het is midden in de outback, en waarschijnlijk vonden veel mensen dat niet zo leuk. De eerste serieuze stad was 862 kilometer verderop. Er wonen nu nog 2 of 3 mensen, die aan het spoor werken. De rest is helemaal verlaten. Heel apart om te zien.
Bij aankomst in Perth was het zaterdagochtend, en het was een mooie ochtend kan ik wel zeggen. Het zonnetje was weer nadrukkelijk aanwezig en de temperatuur was aangenaam. Die dag zijn we nog de stad in geweest, al zijn we onze eigen weg daarin gegaan, en allebei waren we het erover eens dat Perth een erg mooie stad is! Zeer fotogeniek ook. Onze plannen zijn nu om hier wat werk te gaan zoeken, voor 3 a 4 weken, want de bankrekening heeft het zwaar te verduren gehad de laatste tijd.
Tot slot willen wij jullie vanuit Perth fijne paasdagen toewensen!
Groeten Jeroen en Michiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
